Καιρός είναι να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος δεν χωρίζεται, και να θυμηθούμε την θεωρία της ολότητος του Αριστοτέλη: τὸ γὰρ ὅλον πρότερον ἀναγκαῖον εἶναι τοῦ μέρους· ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ ὅλου οὐκ ἔσται ποὺς οὐδὲ χείρ. Πρέπει να έχομε πάντα υπόψη ότι ο άνθρωπος δεν χωρίζεται, και τα μέρη είναι υποταγμένα εις το όλον. Να θυμηθούμε επίσης τον Αριστοτέλειο Wertheimer, πρωτοπόρο της θεωρίας της Gestalt: Ότι συμβαίνει εις τον όλον δεν προέρχεται από τη σύνθεση των μερών, αλλά αντίστροφα ότι συμβαίνει σε ένα μέρος αυτού, ορίζεται από την εσωτερική σύσταση του όλου.

Το Οξυγόνο ορίζει την εσωτερική σύσταση του όλου με τον καλύτερο τρόπο. Αν το νερό είναι η “πηγή της ζωής”, το Οξυγόνο αποτελεί τη «μηχανή» η οποία επέτρεψε την εξέλιξη όλων των μορφών ζωής στον πλανήτη. Επειδή είναι απαραίτητο για τη διατήρηση της ζωής όλων των έμβιων όντων, δίκαια χαρακτηρίζεται ως «η φωτιά της ζωής».

Από το κυνήγι της γνώσης δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η επιστήμη του Οξυγόνου, η οποία έχει προχωρήσει  με γοργά βήματα και ιδιαίτερα όσον αφορά στον τομέα της χρήσης του από το κύτταρο και τον μηχανισμό δράσης του.

Επειδή ο μεγαλύτερος εχθρός της γνώσης δεν είναι η άγνοια, αλλά η ψευδαίσθηση της γνώσης, ας προσπαθήσουν όλοι οι λειτουργοί της υγείας με καλύτερη άσκηση, περισσότερη προσπάθεια και αυτοπεποίθηση να κατανοήσουν τη σημασία της χρήσης του Οξυγόνου και να μην ξεχνούν ότι είναι ένα ευρύτατα χρησιμοποιούμενο φάρμακο, που ως τέτοιο έχει ευτυχώς λίγες παρενέργειες. Και αυτό όχι για μας, αλλά για το καλό της επιστήμης και το όφελος των ασθενών που χρήζουν τις θεραπευτικές ιδιότητες του Οξυγόνου.

Σκοπός του παρόντος βιβλίου είναι να δώσει κυρίως στο φοιτητή αλλά και στους νέους νοσηλευτές και γιατρούς, ένα σύγχρονο βοήθημα με τις απαραίτητες γνώσεις για τη σωστή  χορήγηση οξυγονοθεραπείας.