Κάποια χρόνια μετά από την ποιητική συλλογή Letters to the Editor, ξαναβούτηξα στο ακατάστατο αρχείο μου, βρίσκοντας ξεχασμένα κείμενα σε πεζό λόγο τούτη τη φορά. Τα περισσότερα είναι από την εποχή του ορυμαγδού της κρίσης που μας μάστισε κι ίσως να μην έχει υποστρέψει τελείως ακόμα…. Είναι κείμενα που γράφτηκαν σαν εναγώνια αντήχηση των γεγονότων μέσα στο ηχείο της σκέψης μου, χωρίς το τεχνοκρατικό πρόσωπο της σοβαρότητας του επιστήμονα αλλά σαν τυπική κατάθεση συναισθήματος της στιγμής. Προφανώς δεν διεκδικούν επιστημονικές ούτε και λογοτεχνικές δάφνες, γι’ αυτό κι ο τίτλος: Κείμενα με μηδενικό συντελεστή απήχησης.
Μιας και η μουσική διαδραματίζει έναν ξεχωριστό ρόλο στη ζωή μου, καθώς έγραφα τα κείμενα, φρόντισα να τα υπομνηματίσω με παραπομπές σε μουσικά links, που μπορεί κάποιος να ανατρέξει… Κάτι περίπου σαν τα references ενός επιστημονικού άρθρου δηλαδή…
Κάποια πρωτόλεια είχαν δημοσιευθεί στο περιοδικόTar (www.tar. gr). Διαθέτοντας πια χρόνο, αποφάσισα να τα επεξεργαστώ περισσότερο τα αρχέγονα κείμενα, παραθέτοντάς τα ανακατωμένα, χωρίς χρονολογική ή εννοιολογική σειρά, με την ίδια τυχαία σειρά που τα βρήκα. Δέστε τα σαν μια προσπάθεια διατήρησης της μνήμης, ένα μνημόσυνο δηλαδή για τα συναισθήματα μιας παράταιρης ζωής, όπως αυτή αποτυπώνεται συχνά out of the box…
Εύχομαι κι ελπίζω να είναι αχρείαστα στο μέλλον και να μην αποκτήσουν ποτέ τους συντελεστή απήχησης…