Η Ιστορία της Νοσηλευτικής και γενικότερα η ιστορία των επιστημών είναι μια πειθαρχία σκλεψης που μας επιτρέπει να αντιληφθούμε καλύτερα την εξέλιξη τους και να κατανοήσουμε ακριβέστερα το πως και γιατί λ.χ η τάδε ανακάλυψη έγινε σε ορισμένη εποχή (που μερικές φορές αιφνιδιάζει) ή γιατί μια σταθερή πρόοδος μιας επιστήμης άξαφνα σταματάει για αιώνες.  «Είναι δε», όπως έλεγε ο αλησμόνητος καθηγητής της Ιατρικής Μέρμηγκας «η ωφέλεια εκ της μελέτης της ιστορικής εξελίξεως των επιστημονικών ζητημάτων, ονομαστί των επινοήσεων, τόσον μεγάλη όσον καταφαίνεται εκ της εκφράσεως του Leibniz: ουδέν τόσον σημαντικών όσο, η πληροφορία περί αρχής των επινοήσεων ήτις αξίζει, κατά την γνώμη μου, περισσότερον παρά αυταί αι επινοήσεις»

Υπάρχει όμως και η πρακτική-ωφελιμιστική άποψη του ζητήματος.

Ο Hilmy για παράδειγμα κατά το 1800, διαβάζοντας τον Πλίνιο, βρίσκει σε ένα έδαφος πως πριν από την εγχείρηση του καταρράκτη έχυναν στο μάτι χυμό του φυτού «αναγαλλίς», δηλαδή το φελόχορτο ή λουλούδι του ουρανού.  Τότε συλλαμβλανει την ιδέα να πειραματιστεί για την επίδραση του υασκύαμου και της ευθάλειας, δηλαδή της «μπελαντόνας» στη κόρη του οφθαλμού.  Αυτό το παράδειγμα δείχνει πόσο χρήσιμη είναι η Ιστορία της Ιατρικής και κατ΄επέκταση και της Νοσηλευτικής. 

Όπως λέει και ο Αύγουστος Κάντ: τότε μόνο κατέχει κανείς την επιστήμη του όταν γνωρίζει καλά την ιστορία της. Οι επιστήμονες όμως σήμερα έχουν πάρει τέτοια τεράστια ανάπτυξη και έκταση, ώστε οι περισσότεροι επαγγελματίες επιστήμονες όχι μόνο στα φοιτητικά τους χρόνια, αλλά και στην επαγγελματική τους ζωή, δεν έχουν τον απαιτούμενο καιρό να μελετήσουν την ιστορία της επιστήμης τους.

Φυδικά το ίδιο ισχύει και στην επιστήμη της Νοσηλευτικής. Έτσι στο παρόν πόνημα επιχειρείται η μελέτη της διαχρονικής εξέλιξης της Νοσηλευτικής, η σιερεύνηση των διαφόρων σταθμών στη μακρόχρονη πορεία της, όπως και οι επιρροές που αυτή δέχθηκε και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της στο μέλλον.