Τα τελευταία χρόνια, σε πολλά πανεπιστημιακά τμήματα της χώρας διδάσκεται το μάθημα Πανίδα της Ελλάδας, Βιολογία και Διαχείριση. Έχει γίνει σαφές ότι για να διατηρηθεί η πλούσια ελληνική πανίδα, αλλά και για να τη γνωρίσουμε καλύτερα (τα περισσότερα ελληνικά Ασπόνδυλα, για παράδειγμα, παραμένουν άγνωστα), οι νέες γενιές επιστημόνων που ασχολούνται με τις Επιστήμες του Περιβάλλοντος και της Ζωής θα πρέπει να μελετήσουν σε βάθος τα ζώα της Ελλάδας.  

Συζητώντας με συναδέλφους με συναφή γνωστικά αντικείμενα, εντοπίσαμε την ανάγκη ενός διδακτικού εγχειριδίου το οποίο να παρουσιάζει αναλυτικά όλο το φάσμα της ελληνικής χερσαίας πανίδας. Όλες τις ζωικές ομάδες, από τα εδαφόβια και υπόγεια Ασπόνδυλα έως τη λεγόμενη «χαρισματική μεγαπανίδα», τα Πτηνά και τα Θηλαστικά. Αλλά παράλληλα και τους ιδιαίτερους εκείνους χαρακτήρες που σμίλευσαν την ελληνική πανίδα καθώς και τις σύγχρονες τάσεις σε θέματα διατήρησης, διαχείρισης και ζωονόσων.  

Η συγγραφή αυτού του έργου αποδείχθηκε ένας εξόχως απαιτητικός στόχος. Για την επίτευξή του συνεργάστηκαν 54 επιστήμονες από 20 Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Ιδρύματα της Ελλάδας, της Κύπρου, της Γερμανίας, της Νορβηγίας και των ΗΠΑ. Βιολόγοι, Γεωπόνοι, Γεωλόγοι, Δασολόγοι, Κτηνίατροι και Περιβαλλοντολόγοι διαφορετικών ειδικοτήτων και κατευθύνσεων, συνέβαλλαν, ο καθένας στον τομέα εξειδίκευσής του, ώστε να συγκεντρωθεί η πλέον σύγχρονη γνώση για τα ζώα της Ελλάδας, τη βιολογία και τη διαχείρισή τους. Η υπογραφή τους σε κάθε Κεφάλαιο αποτελεί εγγύηση για την ποιότητα και την εγκυρότητα της παρεχόμενης πληροφορίας.  

Παρότι τα Κεφάλαια ακολουθούν ένα γενικό σχήμα, ο αναγνώστης θα διαπιστώσει μια ικανή διαφοροποίηση στην παρουσίαση και τη δομή κάποιων. Το γεγονός αυτό οφείλεται στην διαφορετική γνώση που υπάρχει για την κάθε ταξινομική ομάδα. Έτσι, στα Σπονδυλόζωα γνωρίζουμε όλα τα είδη και μάλιστα για τα πιο πολλά υπάρχουν ικανοποιητικές γνώσεις για τη βιολογία τους. Αντίθετα, στα Ασπόνδυλα τα περισσότερα είδη δεν έχουν ακόμη περιγραφεί, ενώ γνωρίζουμε ελάχιστα έως καθόλου τη συνολική τους βιολογία. Συνεπώς, το Κεφάλαιο 13 που αναφέρεται στα μόλις 25 είδη Αμφιβίων, δεν θα μπορούσε να έχει την ίδια δομή και ανάπτυξη με το Κεφάλαιο 12 που πραγματεύεται τα χιλιάδες είδη (παρεμπιπτόντως δεν ξέρουμε πόσα ακριβώς εξαπλώνονται στην Ελλάδα...) Εντόμων. Μοιραία, ο πολυσυγγραφικός χαρακτήρας του εγχειρήματος οδήγησε σε μια ποικιλομορφία στο συγγραφικό ύφος, μάλλον ταιριαστή όμως σε ένα τόμο με αντικείμενο τη ζωική ποικιλότητα…